تأثیر دوازده هفته تمرین در آب و خشکی روی تعادل ایستا و پویا و خطر سقوط افراد سالمند

اهداف: تحقیق حاضر، به منظور مقایسه تأثیر تمرین در آب و خشکی بر کنترل تعادل و خطر سقوط مردان سالمند سالم انجام شد. مواد و روش ها: بدین منظور تعداد 45 مرد سالمند بالای 65 سال به صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه تمرین در آب، تمرین در خشکی و کنترل تقسیم شدند و هر گروه شامل 15 نفر بود. دو گروه تمرین در آب و گروه تمرین در خشکی به مدت12 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه، در تمرینات مشابه در دو محیط آب و خشکی شرکت می کردند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که اعمال برنامه تمرین در آب و بیرون آب بر تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط سالمندان تأثیر معنی داری دارد (p≤0/05). همچنین نتایج از تفاوت معنی داری بین داده های پس آزمون و آزمودنی های دو گروه تمرین و گروه کنترل حکایت دارد (p≤0/05)، هرچند تفاوت معنی داری بین نمرات پیش و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (p≥0/05). از سوی دیگر نتایج تفاوت معنی داری را بین دو گروه تمرین در آب و خشکی نشان نداد (p≥0/05). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش، به کارگیری تمرینات در آب و خشکی منجر به بهبود تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط در سالمندان می شود.